Σύνθεση Συναρτήσεων

Η σύνθεση δύο συναρτήσεων ορίζεται μόνο όταν τα πεδία ορισμού τους έχουν κοινά στοιχεία.

Η σύνθεση της συνάρτησης f με τη συνάρτηση g συμβολίζεται με f◦g κι έχει τύπο (f◦g)(x)=f(g(x))

Το πεδίο τιμών της συνάρτησης f◦g ταυτίζεται με το πεδίο τιμών της g.

Το πεδίο ορισμού της συνάρτησης f◦g ταυτίζεται με το πεδίο ορισμού της f.

Η συνάρτηση f◦g δεν ορίζεται για δύο οποιεσδήποτε συναρτήσεις f, g.

Η συνάρτηση  k◦h έχει πεδίο ορισμού τα στοιχεία x∈D_h για τα οποία το h(x)∈D_k.

Η παράσταση f(4x-1)=x+5  παριστάνει μια σύνθετη συνάρτηση με τύπο διαφορετικό από τον τύπο της f.

Δίνονται συναρτήσεις f:A→ℝ, g:B→ℝ με A=ℝ. Η συνάρτηση f◦g έχει πεδίο ορισμού το B.

Αν η συνάρτηση g είναι σταθερή, τότε και η συνάρτηση f◦g είναι σταθερή.